اولین شبکه ی تحقیقاتی برای مقابله با عوارض پای دیابتی راه اندازی می شود

24ژوئیه 2020- شش موسسه ی تحقیقاتی آمریکایی در حال راه اندازی اولین شبکه ی چند مرکزی برای مطالعه ی زخم پای دیابتی هستند که یک عارضه شایع و سنگین از بیماری دیابت است و علت اصلی قطع عضو اندام تحتانی می باشد. کنسرسیوم پای دیابتی (DFC) قصد دارد، یک شبکه ی کارآزمایی بالینی را برای آزمایش نحوه ی بهبود زخم دیابتی و جلوگیری از قطع عضو 27 میلیون بزرگسال آمریکایی مبتلا به دیابت، راه اندازی کند.  DFC، توسط انستیتوی ملی دیابت و گوارش و بیماری های کلیوی(NIDDK)  وابسته به موسسه ی ملی بهداشت پشتیبانی می شود.

دکتر ترزا جونز، دانشمند پروژه NIDDK برای این کنسرسیوم گفت: افراد مبتلا به زخم پای دیابتی باید به مدت طولانی در خانه از پای خود مراقبت کنند تا از عفونت جلوگیری شده و زخم آنها بهبود یابد. این کنسرسیوم، شکاف اصلی تحقیق در یافتن راه هایی برای درمان مؤثر زخم های پای دیابتی و جلوگیری از خطر عفونت های پیچیده و قطع عضو احتمالی را پر خواهد کرد.

اولین مطالعات بر روی یافتن سرنخ های بیولوژیکی به نام نشانگرهای زیستی در افرادی که دارای زخم پای دیابتی می باشند، متمرکز می گردد و می تواند راهنمایی برای درمان و پیش بینی نحوه ی بهبود زخم و تخمین احتمال بازگشت زخم باشد. به عنوان مثال، اولین مطالعه یDFC ، به رهبری دانشکده پزشکی دانشگاه ایندیانا، بررسی خواهد شد در این تحقیق تاثیر نشت مایعات بدن از طریق پوست بر روی زخم تازه بهبود یافته، در پیش بینی احتمال بازگشت زخم بررسی خواهد شد. مطالعه دوم که توسط دانشگاه میامی انجام خواهد شد، در مورد وجود یا تغییر پروتئینهای سلولی خاص در نمونه های بافتی از زخم برای پیش بینی احتمال بهبودی در 12 هفته ی آینده خواهد بود.

حداکثر 34 درصد مبتلایان به دیابت در طول زندگی خود دچار زخم پا می شوند و نیمی از این زخم ها عفونی می شوند. هر ساله، در حدود 100000 آمریکایی مبتلا به دیابت بخشی از اندام تحتانی خود را از دست می دهند زیرا زخم پای آنها عفونی می شود یا بهبود نمی یابد.

هر سایت تحقیقات بالینی در DFC برای هر مطالعه، حداکثر از 70 شرکت کننده که تحت معالجه ی زخم پا یا مراقبت های پیگیری قرار دارند، ثبت نام می کند. هر بیومارکر در مطالعه ی خود در شبکه ی بزرگتری آزمایش می شود. محققان اندازه گیری های مختلف، نمونه های بیولوژیکی و سایر داده ها را طی دو سال جمع آوری می کنند. علاوه بر این، DFCیک نقشه راه و چارچوبی ایجاد خواهد کرد که فرصتی برای محققان برای پیگیری موارد جالب یا پیگیری مطالعات جدید فراهم می کند.

دکتر جفری گورتنر، استاد جراحی دانشگاه استنفورد، گفت: بسیاری از عوامل پیچیده ی دیابت در روند بهبودی زخم اختلال ایجاد می کنند و درمان زخم های دیابتی را بسیار دشوار می نمایند. این عوامل همچنین مطالعه ی درمان های موثر را به چالش کشیده اند. این گروه از مطالعات، فرصتی چشمگیر برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد استفاده از این نشانگرهای زیستی برای پیش بینی بهبودی یا عود در گروه بزرگی از بیماران و استفاده از آنها به عنوان ابزاری برای بهبود نحوه درمان و بهبود زخمهای پا فراهم می کند.

مراکز شرکت کننده در DFC، عبارتند از دانشگاه میشیگان؛ دانشگاه کالیفرنیا؛ دانشگاه استنفورد؛ دانشکده پزشکی دانشگاه میامی میلر؛ دانشگاه پیتسبورگ؛ و دانشگاه ایندیانا. دانشگاه میشیگان همچنین به عنوان مرکز هماهنگی داده ها برای مطالعات فعالیت می کند. تجزیه و تحلیل بیومارکر توسط دانشگاه ایندیانا و دانشگاه میامی انجام خواهد شد.

دکتر گریفین پی. راجرز، مدیر NIDDK گفت: برای مبتلایان به دیابت، زخم های پا می تواند ویران کننده باشد و حتی منجر به قطع عضو شود. زخم پای دیابتی و عوارض آن بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر می گذارند. هزینه های مراقبت از پای دیابتی تنها در ایالات متحده آمریکا تا 13 میلیارد دلار در سال است. یافتن سرنخ های بیولوژیکی از این زخم ها برای کمک به طراحی درمان اختصاصی برای هر بیمار، بسیار ضروری است و می تواند از ایجاد جراحت های پای دیابتی در آینده جلوگیری کند.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2020-07-first-ever-network-tackles-diabetic-foot.html